2015

Nasıl bi yıla girdik! Bu yıl esasında kimin yılı? Karman çorman her şey.

Öyle bir bağ var ki anlayabilmek imkansız. Kim kazanacak? Aslında herkes...

Aslında herkes seviyor ama öyle ki tutturamıyor.

Şoför bahçıvana, bahçıvan bana gibi bi durum var ki, en pisinden ve en temizinden. Neden herkes bi başkasına aşık olmak zorunda? Ah Mete! neden sevemiyorum? Neden unutamıyorum ve vazgeçmeye çalıştıkça boğuluyorum? Neden herkes aynı şeyi kendi dünyasında yaşıyo? Neden bizi seveni sevemiyoruz? Tam olacak gibiyken gerçekte kimi sevdiğimizi hatırlayıp irkiliyoruz. Neden tutturamıyoruz? Neden ölüyoruz? Acı çekiyoruz?

İçimin resmen ağrıdığını hissettim. Üzerimden atamayacağım bi düşünce bütün bedenimi sarınca sancılar çektim. Berbat hissediyorum. Hiç olmadığım bi insana dönüştüm. Düşünmeden konuşan ve duygularını kontrol edemeyen. Berbat bi şey...

Acı herkese yapışmış durumda. Çıldıracak gibi hissediyorum.

Sinirim, öfkem o kadar fazla ki. Kendime hakim olamıyorum.

Sonra gene sancılar, krizler, bunalmalar, sıkılmalar... Bitmeyecek gibi geliyo artık.

Daha sonra başka bir şey. Dahasını düşününce yaşamak istemiyo insan. Dahası da olacak...

Başlayacak ama kim, nasıl...

Bunu düşünmek bile istemiyorum. Kendimi bu durumun dışına atabildiğim tek mevzu yazmak ve çizmek istediğim çizgi romanlarım.

Sinirleniyorum, sonra hak veriyorum.

Çok haklısınız be amk.

kriz

Çok fazla acı çekiyorum ama inanılmaz çok...

Bütün evreni parçalamak,  avazim çıktığı kadar, boğazım yırtılana kadar bağırmak istiyorum. Kendimi parçalamak, Ender'in her şeyini dağıtmak,  kırmak ve onu uzun uzun dövmek istiyorum, yorulana kadar. Param ve vaktim olsa onu aldığım gibi Mersin'i boylamak istiyorum. Sonra da kendimi denize atmak...