"Şeytanı dinleyen bir nefis, kusurunu görmek istemez: görse de, yüz te'vil (yorumlamak, açıklamak) ile te'vil ettirir. (Lem'alar)"

Kusurun gerçek kaynağı nedir? Varsa kim, neden sağlıyor?

"Dünya Allah'ın muhabbet ettiği şeylerin sevgisiyle doludur. Kainat ağacının en kıymetli meyvesi olan insan küçük birer kainat taşır içinde sevgiyle."

Eee kusur nerde?

Söylenenlere bakarsak, şeytan tam olarak nerde?

İçimiz de mi? Sevgi dolu olan o yerde mi? Tanrı'nın yaptığı bir eylem olan sevmek bir kusur değildir. İnsanlar içlerinde olan o sonsuz sevgiyle şeytana bile aşık olabilirler. Çatışmalar ise çıkarlar ve yanlış anlamalardan doğar. İçinde kainat taşıdığını düşünen sonsuz bir ben algısıyla. Dolayısıyla yaratılanlar her hareketlerinde bilerek veya bilmeyerek Yaradanı taklit ederler. Her şey sonsuz bir biçimde iç içe geçmiş durumdadır.

Akıl var olmasaydı kusura kılıf aranmazdı. Bu nedenle ihtiyacımız olan tek şey sadece İNSANLIK.