Annem: Ben senin nasıl düşündüğünü anlıyorum.
Ben: Nasıl düşünüyormuşum?
Annem: Dünyayı yıkıp yeniden kurmak istiyorsun.
Ben: Nasıl anladın? Nerden çıktı?
Annem: Şeklinden, şemalinden, duruşundan her şeyinden belli. Ne sen ne de ben bunu yapamayız kızım. Böyle gelmiş böyle gider...

Not: Annemle hiçbir şeyimi paylaşmam. Gerekmedikçe de pek konuşmayız. 9 kilo birden verdim. Sınavdan istediğim notu alamadım. Değiştiremediğim ve hiç değişmicek olan bir şeyin varlığını hala kabullenemiyorum ve bu sebeple sıklıkla intiharı düşünmeye başladım ve planlar yapmaya koyuldum. Belki böylelikle bir şeyler benden sonrakiler için değişebilir düşüncesi hakim. Kafamı toparlayamadığımı fark ettim ve sonuç; doktor ve antidepresanlar.