Kötü bir durum daha düne kadar moral veren insanların bugün benden teselli cümleleri bekliyor olmaları.

Seni mutlu edebilecek şeyler bulmalısın belkide Yasom bu belki tüm çamaşır dolabını devirip yeniden katlamak yada zihnindeki rafları boşaltıp yenilerini satın almak gibi. Saçma fakat anlamlı eylemler gibi, yada var olanların üzerine camdan duvar çekip görerek fakat dokunmadan derslerle yaşamak gibi... Yada benim gibi. Sadece isteyerek ve geçmesini bekleyerek.

O seni gelip bulacak nidaları attı yıllarca bana herkes ama o beni bulmadı. Hatta sadece o bulmadı başkaları da gelip buldu. Ama benim beynime sahip olan güç, onu yine benim beynimi yada ruhumu kullanarak bana getirdi. Bende bişeyler uyandırdı. Yani bunu kendi kendime yapmamı sağladı. Bu kesinlikle daha önce yapamadığım ender bir durum :) Ama olamıyor olsa da böyle bir duruma sahip oldum belkide isteyerek. Sebepleri çok muamma ama o beni bulmadı Yaso belki ben onu buldum... Belki de hiçbirisi...

Artık ağlamasak üzülmesek olmaz mı? Bu kadınlar neden bu kadar duygusal ve erkekler neden bu kadar soğuk lan. Nasıl bir doğa bu?